Tanım

İnsanların anlamsız hareketleri yüzünden kendi durumlarıma döndükçe çıkmazlara giriyorum. Darda olmak çokta hoş bir kavram değil. Kimsenin birbirine saygısı olmadan hareket ettiği durumalar içerisinde solmamak elde değil. Sonuçta insan anlaşıldığı yerde huzur buluyor. Kimsenin kimseyi olumsuz etkileme durumları yok sonuçta. Herkese boncuk dağıtmak bir yere kadar işe yarıyorken herkesin ağzından çıkana inanarak hareket etmek oldukça can sıkıcı bir durum alabiliyor. Sorunların üstesinden gelebilmek içinse en güzeli karşındaki durumlara göre hareket etmek değil kendi benliğini koruyarak hareket etmekten geçiyor. İnsanların birbirleri arasındaki konulara dahil olmak yerine olabildiğince kendi dünyana dönmek daha avantajlı olacaktır. Bunu gerçekleşitirirken girdiğin yollarda kendini unutmadan hareket etmen gerekiyor ki sorunların arasında zarar gören olmayasın. Bildiğin her tavrın sana varsayımlar katabileceği ortadadır. Bunun üstesinden gelmekse işlerin herkesin harcı olan bir durum değildir. Kimse kendine güvenmeden hareket ettiği anda yarım kalan hallerinden dolayı tuhaflaşmalarda kalabiliyor. Bugün çekilen çilenin yarınlarda güzel olacağını umut ederken yaşamda kendi kusurlarınıda görmezden gelmemek gerekiyor. Asi bir duruşun kimseye birşey katmayacağını düşünmek gerekiyor. Aklını kiraya vermeden hareket edeyim derken herkesin farklı pozisyonlar sergiliyor oluşu insanların tuhaflaştırdığı durumlara istinaden kendini doğru biçimde yansıtabilmesi gerekiyor. Nasıl üstesinden kalkılır bilinmem lakin geleceğimi çokta parlak görmeyebiliyorum. Bunu nasıl diye düşündüğümde tek aklıma gelen davranış durumlarına göre mücadele etmen gerekebiliyor. Kimse kendine bulunmaz hint kumaşı muamelesi yapılmasına gerek yoktur. Bunun en güzel tarafı herkesin doğru biçimde hareket etmesinden geçiyor. Sorunların üstesinden gelinebilmesinin anlamsız halleri yüzünden kendine gelinemeyen durumların ortadan kaldırılması gerekebiliyor. Değişime ayak uydurmak ne kadar doğru? Kendini bilerek hareket edeyim derken ansızın karşıma çıkan durumlarda tuhaf hallere düşmek beni o kadar tuhaf etkileyebiliyor ki ansızın karşıma çıkan hallerin ne kadar karamsar bakış açısına tabi olduğunu da unutmamak gerekiyor. Bunca zaman kendini yetiştir, geliştir ve kendine özen lakin hayatın akışının bu yönde olmadığını gördüğünde insan tuhaflıklarla karşılaşabiliyor. Herkesin bir bildiği var madem hayatta neden peki uzlaşımdan zarar çıkıyor? Ben mi zararlıyım acaba bu yaşam içerisinde? Beni kamçılar diye girdiğim yaşamlar beni benden alabiliyor. Kimse kimsenin öteki hallerine muhtaç değilken geldiğimiz noktalar içerisinde ilerlemek isteyişi başkasına tabi olmaktan mı geçiyor? Kendi kendine yetebilen bir halden yılgın hallere geldiysen neden ilerleyemiyorum? Beni bu kadar ciddi şekilde hayatta tutunurken bakış açısının sürekli değişkenliğiyle var olma çabası ne kadarda acı. Şimdilerde beni doğru algılamak isteyen insanlar tuhaf bir şekilde hayatımın tadını çıkartabilecek risklerle yansımalar yapabiliyor. Bense kararsız bir hayat içerisinde ilerleyişimde devam ediyorum. Kimse benim tuhaflıklarla gerçekleşen durumlarımdan bir sonuç çıkartmasın. Yapmak istediklerim belli yapmaya çalıştıklarım belirli bunların üstesinden nasıl gelirim diye düşünmeye başladım bile. Umarım sizlerden de güzel bir sonuç çıkartabiliriz bu yazdıklarıma istinaden.